ม่านพยัคฆ์

เมื่อม่านพยัคฆ์เปิดฉาก ก็ให้ถือเสียว่าเราเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน

---------

“เฟยขี่หลังลุงชางได้มั้ย เฟยเมื่อย ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ปวดขามากเลย”

“บ่นเลียนแบบอากงไปได้เฟย แล้วก็ห้ามขี่หลังลุงชาง ลืมเหรอว่าลุงเขามีแผลที่หลัง”

“ใช่ เฟยลืม งั้นให้ลุงชางอุ้มได้มั้ยอะ”

“ไม่...เดินเองเลยอ้วน”

“เนี่ย ม้าว่าเฟยอ้วนอีกแล้ว ลุงชางเฟยอ้วนเหรอครับ”

ชางสั่นหน้า เขาถอดตะกร้าจ่ายกับข้าวที่คล้องแขนอยู่ส่งให้ม่าน อีกฝ่ายรับไปอย่างงุนงงเล็กน้อย ก่อนเข้าใจว่าทำไมชางถึงเอาตะกร้ากับข้าวมาให้เธอถือ

เขายอบตัวลงอุ้มลูก...

“ไม่อ้วนครับ กินได้อีก กินได้อีกเยอะ”

“เฮ้อ ตามใจกันเข้าไป”

“เธอถอนหายใจบ่อยนะช่วงนี้”

“ฉันเพิ่งถอนหายใจบ่อยตอนเจอนายนี่แหละ”

“ที่จริงเฟยคิดว่าหม่าม้าไม่ชอบลุงชาง แต่ว่ามารับเฟยพร้อมกันได้ก็เพราะรักกันใช่มั้ยครับ”

ม่านเงียบ ชางยิ้มมุมปาก เขากดจมูกหอมแก้มลูกฟอดใหญ่ทั้ง ๆ ที่เด็กอ้วนเพิ่งกินไอติมมาจนหน้าเลอะ จากนั้นก็เดินไวแต่จงใจพูดเสียงดังให้ม่านได้ยิน

“ลุงชางรักหม่าม้าครับ แต่หม่าม้าไม่รักลุง”

“เฟยก็รักหม่าม้ามาก แต่ว่าจะไม่รักแล้วหม่าม้าชอบว่าเฟยอ้วน”

ชางฟัดแก้มลูกอีกที เขาหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ ลดจังหวะก้าวเท้าลงเล็กน้อย ตั้งใจเดินให้ช้าลงเพื่อรอม่านเดินตามให้ทัน จากนั้นก็ยิ้มแล้วตั้งอกตั้งใจฟังม่านบ่นเขากับลูกไปเรื่อย ๆ

เขาน่ะ...ไม่ได้ยิ้มอย่างจริงจังแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ

#ม่านพยัคฆ์

ตอนหลัก 26 ตอนพิเศษ 8 ตอนฉ่ำ ๆ

นิยายพีเรียดนะคะ เนื่องจากเป็นแนวมาเฟีย จะมีภาพฉากเลือดและการใช้ความรุนแรง การใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกไม่ควร แต่พระเอกไม่ใช้กำลังหรือข่มเหงนางเอกแน่นอนค่ะ ออกจะเป็นพ่อโบ้ตัวโตตัวหนึ่ง อย่าลืมอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อน้า

สอบถามเพิ่มเติมที่เพจ: รนันท์

ขอให้มีความสุขในการอ่านค่ะ ขอบพระคุณมากเลยที่สนับสนุน ขอบคุณมากนะคะ

*ตรวจคำผิดด้วยตัวเองไปแล้วค่ะ แต่อาจจะมีหลุดลอดสายตาไปบ้าง

ไฟล์พิสูจน์อักษรละเอียดกับpdfสวยจึ้งจะลงให้อีกครั้งเมื่อเสร็จค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวกน้า